رواية بقلم سارة رجب
من عندهم بس كنت بتعمد انى اتجاهلها واسد ودنى عن اى كلام مكنتش فاتحه غير قلبى وبس للقرآن عدت الأيام مابين صلاة وصوم وقراية قرآن فالحقيقه انا كنت بصوم حتى فى وقت الفطار يادوب بس بكسر صيامى وماباكلش تانى خسيت وده ماكانش شئ وحش أبدآ انا اصلآ كنت نفسي اخس ولسه محتاجه اخس كمان شويه.
كنت بساعد حماتى وبنضف البيت وبعملها الأكل كل ده وانا بحاول اتجنب اى كلام ممكن تقوله على قد ماقدر وبحاول اخلص فى اسرع وقت عشان ارجع بسرعه لكلام ربنا اللى مفيش احسن منه كلام.
بس خدت بالى ان المده طولت اوى اكيد عدا اكتر من اسبوعين ففهمت ان عمرها ماهتسيب الشقه الا اذا انا اللى فتحت الموضوع لان هو كمان مش هيقدر يطلب من عروسته طلب بايخ زى ده بصيت فالنتيجه واكتشفت انه عدا 3 اسابيع مش اسبوعين بس وقررت انى اكلمه فى مسألة رجوعى لشقتى مشتاقه لكل ركن فيها وهرجع بحياة مختلفه تمامآ انا دلوقتى قوية جدآ بكتاب ربنا اللى مبقاش يفارق ايدى وكلماته اللى بقت فى عينى ولسانى دايمآ والصيام اللى مكنتش بلتزم بيه كده غير فى رمضان بس.
الاتصال خلص من غير رد شويه ورجعت اتصل تانى وبعد جرسين سمعت صوت واحده بتتدلع وهى بتقولى الو فى حد يتصل بعرسان فى وقت زى ده
العروسه الووو ماتنطق ياللى متصل
صوتها للمرة التانيه اكدلى انى مش بيتهيألى انى بتصل بجوزى وواحده بترد وهى بتتدلع كده
نبع ايوا ممكن اكلم راضي
العروسه هو انتى اللى اسمك نبع
نبع اكيد ظهرلك الاسم وانا بتصل
العروسه هههههههه ايه الاسم الغريب ده بصراحه اسم معفن اوى
العروسه لا مش ممكن واتعلمى انك مش فى اى وقت كده تتصلي افرضى مش فاضيين ده
العروسه بعصبيه بقولك ايه! انتى عماله تلفى وتدورى ومتصله عشان تقولى انك عايزة ترجعى الشقه مش كده بس ده لما تشوفى حلمة ودنك والشقه دى تنسيها خالص مش هسمحلك تحلمى بيها حتى وبعدين انا بكرة اخلف ويبقى معايا عيال واوضة الاطفال هتتفتح وهيجروا فيها انتى بقى عايزة تقعدى هنا
ليه عشان تفضل اوضة الاطفال مقفوله العمر كله خليكى قاعده عندك مع حماتك فى اوضه على قدك كده ومتحلميش بأكتر من كده ومتحاوليش تعملى حوارات ترجعى بيها الشقه انتى لسه متعرفنيش ولا تعرفى انا ممكن اعمل فيكى ايه من الاخر كده جاتلك اللى هتربيكى فابعدى عن سكتى وسكة الشقه دى احسنلك.
لحماتى وسألتها عن الكلام اللى سمعته ده وياترا هى عارفه بيه هى وراضى ولا لأ ان خلاص
